Uzależnienie od alkoholizmu lub innego nałogowego zachowania to problem, który wbrew pozorom nie dotyka wyłącznie samej osoby uzależnionej, ale też bardzo silnie wpływa na jej bliskich i znajomych znajdujących się w najbliższym otoczeniu.
Koalkoholizm, bo tak najczęściej odnosi się w żargonie do współuzależnienia od alkoholizmu jest jak najbardziej zauważalny wśród rodzin osób uzależnionych i podobnie jak sam nałóg wymaga długotrwałej pomocy psychoterapeutycznej. Na czym właściwie polega i w jaki sposób przebiega proces leczenia koalkoholizmu?
Czym jest współuzależnienie?
Osoby uzależnione od alkoholu, narkotyków, hazardu, seksu czy różnorodnych zachowań kompulsywnych podporządkowują całe swoje życie nałogowi, który widziany jest przez nich często jako jedyna droga do spokoju ducha i wytchnienia od spraw codziennych.
Nie każdy zdaje sobie jednak sprawę że bliscy, którzy podporządkowują swoje życie drugiemu człowiekowi cierpią przez jego uzależnienie w równym stopniu, stając się po czasie osobami współuzależnionymi. To właśnie z powodu nałogu bliskiej im osoby ludzie ci żyją życiem swojego partnera, dostosowując się do jego zachowań, potrzeb i zachcianek, często odsuwając własne marzenia i potrzeby na dalszy plan. Dla osób tych zachowanie takie staje się po czasie jak najbardziej naturalne, co stanowi najważniejszą podstawę koalkoholizmu.
Sam efekt współuzależnienia nie musi występować w każdym związku i relacji osób uzależnionych z bliskimi, choć w praktyce jedynie niewiele osób jest w stanie być obecnymi w życiu alkoholika i wspierać ich bez jednoczesnego odsuwania własnych potrzeb i ignorowania własnych granic. Osoba współuzależniona traci w pewnym sensie własną tożsamość, żyjąc wraz z uzależnionym i rodziną w jedynie pozornie zorganizowanym chaosie. Emocjonalne problemy, z jakimi zderzają się te osoby na co dzień są tak naprawdę problemami uzależnionego, jednak przy współuzależnieniu trudno mówić o rozgraniczeniu własnego „ja” i skupieniu się na własnych problemach odseparowanych od uzależnienia bliskiej osoby.
Typowe objawy współuzależnienia
Współuzależnienie może objawiać się różnie zależnie od fazy nałogu, w jakiej znajduje się uzależniony, jednak zawsze jest w mniej lub bardziej intensywnym stopniu odzwierciedleniem zachowania osoby uzależnionej. Można z powodzeniem uznać, że współuzależnienie jest pełnym emocjonalnym połączeniem z drugim człowiekiem, w którym osoba współuzależniona jest nadmiernie wyczulona i przewrażliwiona na punkcie zmian emocjonalnych i nastrojów osoby uzależnionej.
Popierając to przykładem alkoholizmu, osoby współuzależnione będą nie tylko przejmowały się nastrojami alkoholika i podporządkowywały swoje życie jego zachowaniu, ale też często broniły go i usprawiedliwiały, gdy nałóg spowoduje porażkę w jakiekolwiek istotnej sytuacji życiowej. Osoby współuzależnione mogą brać na siebie odpowiedzialność za funkcjonowanie całej rodziny, jednocześnie mając poczucie winy za nałóg swojego partnera i problemy, jakie z jego powodu pojawiają się w rodzinie.
Co więcej, osoby współuzależnione mogą całkowicie zaprzeczać uzależnieniu ich bliskich, będąc jednocześnie przekonanymi ze sprawują kontrolę nad nałogiem bliskiej im osoby i dzięki temu są w stanie uratować swój związek i rodzinę. Każda tymczasowa poprawa czy chwilowe zaprzestanie picia są dla koalkoholików powodem do radości i początkiem złudnej nadziei, że wszystkie popełnione dotąd pod wpływem alkoholu błędy zostaną szybko naprawione i zapomniane.
Koalkoholizm wymaga pomocy równie silnej, jak samo uzależnienie
Uzależnienie jednego członka rodziny sprawia, że chorobie poddaje się cała rodzina i z tego też powodu terapia uzależnienia powinna objąć nie tylko osobę walczącą z nałogiem, ale też jej najbliższych. Udział osób współuzależnionych w terapii nie tylko znacząco zwiększa szansę na wyjście uzależnionego z nałogu, ale też buduje podstawę do tworzenia zupełnie nowej jakości życia po wejściu alkoholika na drogę trzeźwości. Wsparcie otoczenia dla osoby opuszczającej ośrodek odwykowy jest niezwykle istotnym etapem leczenia i warto, by otoczenie to zostało uleczone zanim osoba uzależniona zostanie do niego ponownie wprowadzona. Prywatne ośrodki odwykowe, takie jak Ośrodek Przebudzenie, osobom współuzależnionym oferują kompleksową terapię, która pomoże im stanąć na nogi.
Co ciekawe, leczenie rodzin i osób współuzależnionych wymaga zwykle większego nakładu pracy niż terapia dla uzależnionych. Dzieje się tak jednak głównie dlatego, że osoby te nie chcą przyjąć pomocy i zdają się nie rozumieć, że w ogóle jej potrzebują. W końcu to nie oni są uzależnieni. Przyjęcie takiej postawy obronnej to jednak najlepszy dowód na to, że uzależnienie bliskiej ich osoby odbiło się na nich ogromnym piętnem, a powrót do normalności będzie wymagał profesjonalnej pomocy.
